Umowa kupna-sprzedaży mieszkania (w rzeczywistości – według KC – umowa sprzedaży, bo taką nomenklaturą posługują się prawnicy) jest umową cywilną,w której dotychczasowy właściciel zobowiązuje się przenieść na kupującego prawo własności nieruchomości. Przywołany już KC wskazuje również, że w sytuacji kupna-sprzedaży mieszkania (a ogólnie, nieruchomości) umowa musi posiadać formę aktu notarialnego (Art. 158.: „Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.”). Umowę kupna mieszkania mogą zawrzeć wyłącznie osoby mające zdolność do czynności prawnych, a mogą to być tak osoby fizyczne, jak i prawne. W umowie tego typu sprzedawca obliguje się do przeniesienia prawa własności i oddania mieszkania kupującemu. Kupujący natomiast ma obowiązek zapłacić cenę (w kwocie i sposobie określonych w umowie) oraz odebrać od sprzedawcy mieszkanie. Sprzedający oczywiście musi mieć możliwość dysponowania prawem własności mieszkania, które sprzedaje. rzecz jasna z realizacją umowy kupna-sprzedaży mieszkania łączy się wiele czynności, wśród których warto wspomnieć o sprawdzeniu stanu prawnego i technicznego mieszkania, jego hipoteki (o ile istnieje), innych zobowiązań, ewentualnych należności z nimi związanych. Notariusze potwierdzający umowy kupna-sprzedaży mieszkania zwykle dysponują standardowymi wzorami tychże dokumentów. Jednak niekiedy może zajść potrzeba dodania w takiej umowie dodatkowych zapisów. Dodatkowo rozsądek i ostrożność (wskazana przy nabyciu nieruchomości, która jest na ogół dość znacznej wartości) nakazują uzgodnienie kształtu umowy z prawnikiem, który wytłumaczy znaczenie wszystkich zapisów lub zauważy ewentualne niebezpieczeństwa czy pułapki wynikające z tak a nie inaczej przygotowanej umowy kupna-sprzedaży mieszkania.